The Warriors  Playstation 2

Ondanks het feit dat het game gebaseerd is op een film die al meer dan een kwart eeuw oud is, lijkt het allesbehalve gedateerd of oubollig. Deze stijlvolle retroknokker is een eerbetoon aan de cultfilm van Walter Hill en graaft dan nog een halve kilometer dieper in de grimmige wereld van de New Yorkse bendewereld. Een meer dan degelijke gameplay wordt ondersteund door een bewonderenswaardige aandacht voor detail. The Warriors werkt omdat het gewoonweg de uitgebreide vechtpartijen tussen de grootsstadbendes uit die tijd overtuigend neerzet. Het game houdt zich perfect als een game staande, maar als je de film hebt gezien is het natuurlijk nog net dat ietsje leuker. The Warriors draait rond, wel, euh, de Warriors, een van de honderd bendes die New York in de jaren '70 onveilig maken. De film van 1979 begon met een gigantische bijeenkomst van al deze bendes op verzoek van Cyrus, de charismatische leider van een van de grootste gangs, de Gramercy Riffs. Op deze meeting stelt hij eigenlijk maar één vraag: 'kunnen jullie tellen sukkels!?!'. Daarmee doelt hij op het feit dat ze allemaal samen driemaal zo sterk zijn als de volledige New Yorkse politiemacht. Net wanneer het de massa allemaal duidelijk wordt, schiet een moordenaar Cyrus dood en steekt de schuld op de Warriors. De openingsscene van het game is haast identiek aan die van de film, maar slaat dan een volledig andere richting in. We springen een paar maanden terug in de tijd naar de periode dat de Warriors nog druk bezig waren een naam en reputatie bij elkaar te knokken en te stelen. Boordevol karakterDe film maakte zich niet moe om de achtergrond achter de bende en hun gevaarlijke terugtocht van de meeting naar hun grondgebied op Coney Island in te vullen. Het spel wel en plaatst de Warriors en hun rivalen in een overtuigend kader. Je leert de negen hoofdpersonages, Swan, Ajax, Cleon, Vermin, Cochese, Cowboy, Snow, Fox, en Rembrandt veel beter kennen dan je zou verwachten. Doorheen de meer dan twintig verhaalsmissies speel je met hen allen en leer je hoe Cleon en Vermin de bende oprichtten, hoe elk lid bij de groep kwam en zelfs hoe hun relatie met hun nabijgelegen rivalen, de Destroyers, van kwaad naar erger ging. Dit inleven in hun karakter en persoonlijke drijfveren maakt de latere spelgedeelten des te betekenisvoller, zeker wanneer bepaalde leden afvallen en de Warriors valselijk beschuldigd en opgejaagd worden voor de moord op Cyrus. Het helpt dat het verhaal heel goed geschreven is en de (eerder 'volwassen') dialoog perfect in het grimmige sfeertje van het game past. Denk niet dat je in een spel stapt waarin je een aantal moderne Robin Hoods mag spelen die voor de goede zaak vechten. Alle leden van de Warriors zijn ergens wel sociaal onaanvaardbaar. Het blijven straatcriminelen. Ze vandaliseren, stelen, zitten achter de vrouwen en zullen met de glimlach een gevecht beginnen, alleen al omdat het hun reputatie de hoogte in kan helpen. old schoolDe hoofdbrok uit The Warriors is pure beat-'em up, wat erop neerkomt dat je een shitload aan knokpartijtjes mag uitvechten. Elke Warrior vecht op ruwweg dezelfde manier. Er zijn gewone en sterkere aanvallen die je in een aanvaardbaar aantal combo's kan aan elkaar rijgen en er is een grab move voor houdgrepen en worpen. Daarnaast heb je nog wat grond- en sprongaanvallen. Je zal ook gebruik maken van alles wat maar voor een wapen kan doorgaan – denk daarbij aan stenen, planken, loden pijpen, baseballbats, flessen enzoovrt – behalve vuurwapens. Dit is old-school knokken. Pistolen zijn voor de anderen en de politie. De combatengine in The Warriors is vrij eenvoudig, maar dankzij de onvoorspelbaarheid van de omgeving en het grote aantal vechters dat tegelijkertijd op je scherm zal verschijnen kan het allemaal best snel en hectisch worden. Hoewel je maar een handjevol aanvallen en moves hebt om uit te kiezen moet je toch wat methode en tactiek in je aanpak stoppen, of voor je het weet ben je wild doorheen de lucht aan het maaien, terwijl je vijanden je knoerhard in de rug schoppen. Tijdens de grotere 'veldslagen' zal het meermaals gebeuren dat je zelf druk bezig bent om een aantal rivalen tot pulp te trappen, terwijl er vlak in de buurt heel andere rekeningen beslist worden. Er ligt altijd wel iets verrassends en onverwacht in alle chaos op de loer. AfwisselingDankzij een paar tactische commando's kan je je bendeleden opdrachten geven om wat efficiënter te werk te gaan. Op die manier kan je hen snel laten wegrennen, alles in de buurt kort en klein slaan, je komen helpen, je volgen enzovoort. Meestal zorgt de AI er wel voor dat ze deze instructies op een degelijke manier uitvoeren, slechts heel af en toe worden hun bedoelingen gehinderd door eventuele andere bendeleden of politieagenten. Vele beat-'em-ups gaan nogal snel vervelen omdat je het altijd hetzelfde is met alsmaar gevaarlijker tegenstanders. The Warriors ontwijkt deze kritiek door de achtie op geregelde tijdstippen af te wisselen met andere taken, zoals het inbreken in winkels of auto's, het beroven van brave burgers, het plaatsen van graffiti enzovoort. Andere keren zal je terechtkomen in adrenalinepompende achtervolgingsscenes waarin je jager, maar vaker nog de opgejaagde bent. Vaak zal je zelfs heimelijk te werk moeten gaan om te verhinderen dat een te sterke tegenstander of de smerissen je in de gaten krijgen. Dit stealth gedeelte is jammer genoeg gelijk ook het minst sterke onderdeel van het game en het voelt ook niet altijd gepast aan om als straattuig met een overdosis testosteron van schaduw naar schaduw te sneaken. De politie, uw vriendDe vijandelijke gangs zijn niet de taaiste tegenstanders die je in je gamecarriere bent tegengekomen, maar ze gaan er ook niet als makke lammetjes bij liggen. Ze zijn meestal in de meerderheid en hun samenspel is zeker niet van het minste. Politiemannen zijn duidelijk andere koek. Ook zij komen in grote getalen, maar ze zijn daarbovenop nog eens heel moeilijk om neer te krijgen. Ze hebben ook de vervelende gewoonte om je collega's in de boeien te slaan zodat je ze af en toe in alle chaos met een mini-game moet bevrijden. We raden je ook aan om gevechten met de politie te vermijden, maar soms gaat dat niet en deze knokpartijtjes kunnen daarom best frusterend worden. Gelukkig is er een degelijk checkpoint save systeem zodat je heel zelden grote delen gameplay opnieuw moet doorworstelen. Ondanks het detail dat de makers hebben gegeven aan het zo getrouw mogelijk overbrengen van de sfeer en inhoud van de film, is The Warriors zeker niet het mooiste game dat je de laatste twee jaar gespeeld hebt. Toegegeven, de achterbuurten van New York winnen natuurlijk geen schoonheidsprijs, maar dit zal velen toch als te vaal en onafgewerkt grauw overkomen. Ook de personagemodellen zijn op zijn best middematig te noemen. Ze lijken wel op de acteurs, maar de gezichten, outfits en lichaamsdelen zijn, tja, gewoonweg niet mooi uitgewerkt. Waarschijnlijk een opoffering om zoveel mogelijk kemphanen tegelijkertijd op je scherm te kunnen duwen. Het geluid valt gelukkig op in de goede zin. De meeste, nog levende, acteurs hebben hun stem aan de spelpersonages geleend en de originele soundtrack zit er netjes onder. Het klinkt de jongeren misschien wat vreemd in de oren, maar het past wel. Bovendien wordt je bijna non stop om de oren geslagen met enkele van de beste geluidseffecten van het voorbije half jaar. Armies of the NightAls je klaar bent met de story mode, ben je nog lang niet klaar met The Warriors. Er zijn multiplayermodes, waaronder tweespeler co-op voor elke missie uit het verhaal, alsook enkele minigames voor snelle knokpartijtjes, een capture the flag variant waarbij de vlag deze keer een meisje is: en king of the hill. De minigames zijn er eerder voor de afwisseling alhoewel er één echte parel tussen zit die extra aandacht verdient. Deze Armies of the Night is eigenlijk zijwaarts scrollende beat-'em-up zoals Double Dragon (waar de introscene duidelijk op geïnspireerd is) en is naast pure nostaligie ook een echte kick om te spelen. Wat de co-op betreft is er weinig ophefmakends te melden naast twee spelpersonages die elk op een aantal vijanden intimmeren. Er zijn wel een paar tag-team moves te doen en de camera splitst het beeld op wanneer ze te ver van elkaar verwijderd raken, maar voor het overige leuk maar niet spektaculair. Met een fantastische aandacht voor de details en de sfeer uit de film en de algemene kwaliteit is deze The Warriors een van de betere pure actiegames van dit jaar. Het doet veel meer dan een oud verhaal in een nieuw jasje gooien en je moet de film niet eens gezien hebben om er plezier aan te beleven. Het geweld en de dialoog is wel enkel geschikt voor de meer volwassen gamers.